Zo, jetzt geht's wieder los!

Na een geslaagde afscheidstournee was het tijd om in het vliegtuig te springen. Dit is ondertussen al bijna twee weken geleden en daarom kan ik, ruim twee jaar na dato, eindelijk weer eens een update op mijn blog gooien met betrekking tot het leven aan de Amerikaanse kant van de oceaan. Allereerst moet ik jullie natuurlijk even jaloers maken, terwijl jullie weer genieten van een oer-Hollandse kwakkelzomer is het hier standaard zonnig en rond de dertig graden. Al heeft ieder voordeel ook zijn nadeel (vrij naar Cruijff) en gaat de hitte hier gepaard met een heel hoge luchtvochtigheid, waardoor het dus voelt alsof je de hele dag een klamme deken om je heen hebt.

Het was aan het begin weer even wennen, maar inmiddels voel ik me wel weer thuis zo in het Zuiden. Aangezien Knoxville natuurlijk al ‘familiar territory’ is er niet veel schokkends te melden. Het lijkt erop alsof de tijd heeft stilgestaan sinds ik hier voor het laatst was (toch alweer bijna 1.5 jaar geleden). Juist daarom is het wel leuk om alle bekende plekken weer eens terug te zien; van de barretjes aan ‘the Strip’, de ‘binnenstad’ van Knoxville en het Worlds Fair Park met de wereldberoemde schrale gouden bol op een toren, tot het interieur van de Rechtenfaculteit. Het enige waaraan ik kan merken dat er zo’n lange tijd is verstreken is dat het aantal bekenden in Knoxville danig is geslonken. Amerikanen kennen nu eenmaal geen stufi en uberlage collegegelden, reden temeer voor de Nederlandse studenten om niet zo te zeiken over ‘langstudeerboetes’ en dergelijke…zo zielig zijn wij echt niet!

Maar met Emily en de paar vrienden die er nog wel rondlopen is het hier prima uit te houden. Over een ruime week komt er zelfs nog wat ‘vers bloed’. Blijkbaar heeft Knoxville nogal een aantrekkingskracht op mensen genaamd Wouter, want het is niet de bij de trouwe lezer alom bekende Wouter Boot uit mijn vorige Amerikaanse avontuur. Wouter is een vriend die de komende vijf jaar in de VS verblijft om daar te promoveren, want het is nogal een slimme jongen. Toevalligerwijs zal hij dit een uurtje van mijn verblijfplaats in Connecticut doen, waardoor we elkaar mooi een jaartje gezelschap kunnen houden. Beginnend met een roadtrip dwars door de VS…oost naar west heb ik al gedaan, dus zuid naar noord stond nog op de verlanglijst. Maar voor dat avontuur, wat zeker genoeg materiaal zal opleveren voor een volgende update, zal ik eerst Wouter kennis laten maken met de ‘Southern hospitality’. Nu is hem dit niet geheel onbekend, aangezien hij er al een langdurig verblijf in Texas op heeft zitten, maar er gaat natuurlijk niets boven de gastvrijheid zoals deze is te vinden in de Volunteer State!

Wel is nog vermeldenswaardig dat ik een uurtje of 6 door de Smokey Mountains heb gehiked met Emily, doe ik dus toch nog iets om te voorkomen dat ik in een Amerikaanse vetkwab verander.

Bij hoge uitzondering zal ik ook even een fotootje hier op deze site zelf plaatsen, namelijk dat van mijn nieuwe onderkomen voor de komende 10 maanden. Zodra ik in Connecticut ben aangekomen, 22 augustus is de planning, zal ik hier intrekken. Er staat ook een album op Facebook met nog veel meer foto’s van al mijn avonturen hier.

Dat was hem dan weer…dag vriendjes en vriendinnetjes , en tot de volgende keer maar weer!