Aardbevingen, Orkanen en Chocola!

Zo, het is weer eens tijd voor een nieuwe update! Ik kan beginnen te vermelden dat ik heel graag een uber-spectaculaire blog zou hebben willen schrijven, maar dat ik jullie helaas met iets minder grote heldenverhalen moet lastigvallen dan gepland. Ondanks dat ik namelijk nog maar een week het Zuiden heb verlaten heb ik al zowel in een aardbevingszone als in een orkaanzone gezeten. Helaas was de aardbeving waar ik zat nauwelijks voelbaar en de orkaan was al afgezwakt naar een tropische storm tegen de tijd dat Hartford werd bereikt door de storm. Oftewel: beetje een anti-climax!

Maar vanaf hier volgen dan de dingen die ik wel heb beleefd! Vandaag heb ik, zoals een HBO’er zou zeggen, officieel mijn eerste ‘schooldag’ beleefd. Dat is gelukkig allemaal reuze meegevallen…het waren interessante colleges, maar ik had niet echt het idee dat ik qua niveau voor de Amerikanen onder moest doen. Mijn vakken dit semester zijn Civil Procedure, Contracts, US Law and Legal Institutions en Research&Writing. Dat laatste vak volg ik alleen omdat het verplicht is, want dat is verder maar karig. Tot zover het voor jullie niet bijzonder boeiende deel, maar ik moest toch even vermelden dat ik academisch verantwoord bezig ben.

Zoals ik vorige keer al in mijn spannende ‘cliffhanger’ had vermeld zijn Wouter en ik vanuit Tennessee naar Connecticut gereden. Aangezien we niet heel ruim in de tijd zaten hebben we dit redelijk snel afgeragd, maar desalniettemin hebben we toch veel gezien in een korte tijd. Het is sowieso altijd leuk om over die Amerikaanse wegen te rijden, zeker in staten waar je normaal anders nooit zou komen. Er waren echter twee duidelijke hoogtepunten tijdens de trip: De Blue Ridge Mountains in Virginia (mooi natuurgebied) en de Hershey-fabriek in Pennsylvania (dat is een bekende chocoladefabrikant). Alleen een Amerikaan kan een pretpark om een chocoladefabriek heen bouwen, en het zal dan ook niemand verrassen dat dit dus het geval was bij die Hershey-fabriek. Buiten chocola vreten was het vooral een ‘cultural experience’, stukje ‘cultuur’ van die gekke Amerikanen meepakken. Voor foto’s verwijs ik jullie natuurlijk wederom naar mijn Facebook.

Uiteindelijk kwamen we dan aan in Hartford, en werd ik door Wouter uit de auto geschopt. Mijn huisgenoten zijn een Fransoos en een Pakistani, gelukkig twee hele relaxte gasten….dus dat is weer mooi meegenomen! De LL.M-groep bestaat verder uit alleen maar andere internationale studenten; 39 om precies te zijn en komend uit maar liefst 22 verschillende landen. Gelukkig kan iedereen heel goed met elkaar opschieten en hebben we dus al een flink aantal keer met elkaar rondgehangen en de kroegen onveilig gemaakt. Desalniettemin worden er in zo’n grote groep altijd subgroepjes gevormd, en mijn ‘groepje’ bestaat vooral uit mijn twee huisgenoten, aangevuld met een Brit en een Argentijn.

Natuurlijk was er ook nog een memorabele gebeurtenis te vieren, namelijk het feit dat ik een kwart eeuw oud ben geworden. Buiten het feit dat mijn Facebook-inbox overliep van de felicitaties is het gelukkig ook nog echt gevierd. Zowel op zaterdag- als op zondagavond zijn we met de internationale studenten uitgeweest en, ondanks dat dit natuurlijk anders ook wel zou zijn gebeurd, werden beide dagen gekwalificeerd als ‘we vieren Michaël’s verjaardag-avonden’.

Nu het collegegeweld is losgebarsten zal het leven iets minder avontuurlijk worden, maar er is gelukkig nog genoeg om naar uit te kijken…zo zijn we van plan om komend weekend met een groep internationalen naar de Niagara Falls te gaan. Wordt dus vervolgd zou ik zeggen…dus wacht maar in spanning op de komende update!