En jawel..ik leef nog! ;-)
Door: Michaël.
04 April 2009 | Verenigde Staten, Knoxville
Ik heb nu al van verschillende kanten gehoord dat ik schandalig lang mijn blog niet upgedate heb. En verder zit ook ene Evert de La Terria mij de hele tijd onder druk te zitten doordat hij daar vanuit Chili wel 5x per week update. Dus dan moet het er bij mij natuurlijk ook maar weer eens van komen….
Dus bij deze… omdat het alweer een tijd geleden is zal het wel weer een lap tekst worden, maar worstel je er maar doorheen, het is het waard…. En je hebt vast toch niet veel beters te doen.
Om het chronologisch te houden, ik liet jullie een maandje terug in spanning achter over de race in South Carolina. Die ging best goed aangezien ik daar won. ;-) Vervolgens een behoorlijk lange rit terug naar huis, waar we ook nog ff Chattanooga, TN, hebben bewonderd.
Daarna was het een weekje chillen, alles begint hier ondertussen wat routine te worden: studeren, trainen en de kroegen onveilig maken. Je begint je dan echt al een local te voelen, het is natuurlijk ook al bijna 3.5 maand dat ik hier in de VS verblijf (jaja, tijd vliegt…)
Maar toen was een van de grote highlights van mijn semester aangebroken: Spring Break. En waar kan je natuurlijk beter naar toegaan dan naar het Amerikaanse Mekkah van Spring Break: Panama City Beach. De helft ging al een dagje eerder omdat die een omweg via Atlanta en Disneyland gingen maken om wat vrienden op te halen die werden ingevlogen. Maar de dag erna gingen Wouter, Tama, Bjorn, Oscar en ik in onze pimpmobiel op pad voor onze heroïsche bijna 800km lange reis naar Florida. In totaal gingen we met 9 man en 2 vrouw: Wouter en ik die Nederland representen, Tama/Vellu/Sirri/Hannu/Joakim (Finland), Bjorn/Oscar (Zweden) en Chanel (Australie). Een behoorlijk internationaal gezelschap.
Op de heenweg ging eigenlijk alles behoorlijk voorspoedig, al ging het met 60km te gaan mis. We hebben dan een probleem dat zich elke keer na een paar uur rijden voor doet: de auto houdt dan op met schakelen omdat een sensor oververhit raakt (leve de automatische versnellingsbak :-/). Dus wat doe je dan: voetballen natuurlijk! Dus daar zaten dan: midden in de nacht, met een stressende Tama, midden in de middle of nowhere ergens in Noord-Florida een bal over te schieten.
Nadat we een uurtje gewacht hadden was de boel weer afgekoeld en konden we weer verder. Even later maakten we onze entree in PCB en dat maakte zeker een indruk. We moesten van de ene kant van de stad naar de andere, wat slechts een km of 10 was, maar het heeft ons uiteindelijk 2.5 uur gekost. Het was een grote parade van mensen die op in de laadklep van hun truck het op een zuipen aan het zetten waren, opgepimpte wagens en “wie kan zijn muziek het hardst opzetten en heeft dus de grootste penis”-akties. Dat was echt wel een leuke ervaring, al begon die 24/7 durende file na een dag of 2 toch wel erg irritant te worden, het duurde echt eeuwen om je daar een beetje rond te manoeuvreren. Gelukkig zaten we recht tegenover de Wal-Mart, dus drank en eten halen was relatief snel gedaan.
Buiten het feit dat het echt een extreem gave week was valt er eigenlijk niet zo gek veel meer te zeggen, want het patroon dat we volgden was redelijk repetitief: tot een uur of 11 in ons nest blijven stinken, dan eens opstaan/eventueel wat eten/chillen, dan om een uur of 13/14 naar het strand toe, daar was het dan feest tot een uur of 18 (want dan moesten ze het strand bierblik-vrij maken in het laatste zonlicht), chillen, eten en bier (of jus natuurlijk ;-)), indrinken, uitgaan, om een uur of 3/4/5 je nest inrollen en dan de volgende dag eigenlijk weer hetzelfde ;-) Het enige wat wel speciaal het vermelden waard waren die feesten op het strand, echte enorme massa’s mensen bij elkaar en een aantal beroemde Amerikaanse bands, waaronder N.E.R.D, daar live mogen bewonderen.
En net zoals de HARM-vakanties hun eigen thema-songs hadden had ook deze dat natuurlijk. In ons geval was dat het geniale: “I love college” dat het leven van een Amerikaanse student beschrijft ;-) Link die zeker gechecked dient te worden in het kader van je algemene ontwikkeling: http://www.youtube.com/watch?v=43pkqeamXe8
De terugweg had wel wat meer voeten in de aarde, aangezien de auto steeds sneller oververhit begon te raken. Maar uiteindelijk hebben we het toch overleefd.
Na een dagje in Knoxville was het alweer tijd voor het volgende avontuur: Redlands (verslagen staan op: http://www.cyclingnews.com/road.php?id=road/2009/mar09/redlands09/default). In de tijdrit had ik het rustig aangedaan omdat ik wist dat daar toch geen eer te behalen viel voor mij, maar ik had wel hoge verwachtingen van de eerste echte wegrit aangezien er een stormachtige wind stond en het dus waaierrijden was. Maar helaas kreeg ik het voor elkaar om mijn wiel te slopen en kreeg het niet meer voor elkaar om terug te keren. Ik was wel in goed gezelschap, want ook ene ex-Tourwinnaar genaamd Floyd Landis kreeg na materiaalpech nooit meer de aansluiting met het peleton voor elkaar. Maar ja, daar ga ik natuurlijk niet helemaal voor naar California, dus ik was wel goed over de zeik. Gelukkig heb ik dat op zondag goedgemaakt, door daar in Californie 6de (van de rond de 100 starters) te worden in een andere wedstrijd. In een criterium 2 plaatsen achter de Amerikaanse U23-criteriumkampioen eindigen is toch niet slecht te noemen.
Verder heb ik mijn tijd daar vooral gevuld met bij Losak rondhangen en wat gechilled. Om eenieder ff jaloers te maken, het was daar 25-30 graden.
Daarna was het weer terug naar Knoxville waar ik nu alweer de laatste 1.5 maand voor de boeg heb. Helaas pindakaas dus, want ik zou het helemaal niet erg vinden om hier nog wat langer te mogen blijven hangen.
Fotos zijn weer hier te vinden:http://picasaweb.google.com/michaelvaneerd . Maar ik heb alleen nog Florida er opgezet...morgen of overmorgen komt de rest.. wss gooi ik in alle mappen nog een paar extra foto's die ik alleen op mijn Facebook had staan
Dus bij deze… omdat het alweer een tijd geleden is zal het wel weer een lap tekst worden, maar worstel je er maar doorheen, het is het waard…. En je hebt vast toch niet veel beters te doen.
Om het chronologisch te houden, ik liet jullie een maandje terug in spanning achter over de race in South Carolina. Die ging best goed aangezien ik daar won. ;-) Vervolgens een behoorlijk lange rit terug naar huis, waar we ook nog ff Chattanooga, TN, hebben bewonderd.
Daarna was het een weekje chillen, alles begint hier ondertussen wat routine te worden: studeren, trainen en de kroegen onveilig maken. Je begint je dan echt al een local te voelen, het is natuurlijk ook al bijna 3.5 maand dat ik hier in de VS verblijf (jaja, tijd vliegt…)
Maar toen was een van de grote highlights van mijn semester aangebroken: Spring Break. En waar kan je natuurlijk beter naar toegaan dan naar het Amerikaanse Mekkah van Spring Break: Panama City Beach. De helft ging al een dagje eerder omdat die een omweg via Atlanta en Disneyland gingen maken om wat vrienden op te halen die werden ingevlogen. Maar de dag erna gingen Wouter, Tama, Bjorn, Oscar en ik in onze pimpmobiel op pad voor onze heroïsche bijna 800km lange reis naar Florida. In totaal gingen we met 9 man en 2 vrouw: Wouter en ik die Nederland representen, Tama/Vellu/Sirri/Hannu/Joakim (Finland), Bjorn/Oscar (Zweden) en Chanel (Australie). Een behoorlijk internationaal gezelschap.
Op de heenweg ging eigenlijk alles behoorlijk voorspoedig, al ging het met 60km te gaan mis. We hebben dan een probleem dat zich elke keer na een paar uur rijden voor doet: de auto houdt dan op met schakelen omdat een sensor oververhit raakt (leve de automatische versnellingsbak :-/). Dus wat doe je dan: voetballen natuurlijk! Dus daar zaten dan: midden in de nacht, met een stressende Tama, midden in de middle of nowhere ergens in Noord-Florida een bal over te schieten.
Nadat we een uurtje gewacht hadden was de boel weer afgekoeld en konden we weer verder. Even later maakten we onze entree in PCB en dat maakte zeker een indruk. We moesten van de ene kant van de stad naar de andere, wat slechts een km of 10 was, maar het heeft ons uiteindelijk 2.5 uur gekost. Het was een grote parade van mensen die op in de laadklep van hun truck het op een zuipen aan het zetten waren, opgepimpte wagens en “wie kan zijn muziek het hardst opzetten en heeft dus de grootste penis”-akties. Dat was echt wel een leuke ervaring, al begon die 24/7 durende file na een dag of 2 toch wel erg irritant te worden, het duurde echt eeuwen om je daar een beetje rond te manoeuvreren. Gelukkig zaten we recht tegenover de Wal-Mart, dus drank en eten halen was relatief snel gedaan.
Buiten het feit dat het echt een extreem gave week was valt er eigenlijk niet zo gek veel meer te zeggen, want het patroon dat we volgden was redelijk repetitief: tot een uur of 11 in ons nest blijven stinken, dan eens opstaan/eventueel wat eten/chillen, dan om een uur of 13/14 naar het strand toe, daar was het dan feest tot een uur of 18 (want dan moesten ze het strand bierblik-vrij maken in het laatste zonlicht), chillen, eten en bier (of jus natuurlijk ;-)), indrinken, uitgaan, om een uur of 3/4/5 je nest inrollen en dan de volgende dag eigenlijk weer hetzelfde ;-) Het enige wat wel speciaal het vermelden waard waren die feesten op het strand, echte enorme massa’s mensen bij elkaar en een aantal beroemde Amerikaanse bands, waaronder N.E.R.D, daar live mogen bewonderen.
En net zoals de HARM-vakanties hun eigen thema-songs hadden had ook deze dat natuurlijk. In ons geval was dat het geniale: “I love college” dat het leven van een Amerikaanse student beschrijft ;-) Link die zeker gechecked dient te worden in het kader van je algemene ontwikkeling: http://www.youtube.com/watch?v=43pkqeamXe8
De terugweg had wel wat meer voeten in de aarde, aangezien de auto steeds sneller oververhit begon te raken. Maar uiteindelijk hebben we het toch overleefd.
Na een dagje in Knoxville was het alweer tijd voor het volgende avontuur: Redlands (verslagen staan op: http://www.cyclingnews.com/road.php?id=road/2009/mar09/redlands09/default). In de tijdrit had ik het rustig aangedaan omdat ik wist dat daar toch geen eer te behalen viel voor mij, maar ik had wel hoge verwachtingen van de eerste echte wegrit aangezien er een stormachtige wind stond en het dus waaierrijden was. Maar helaas kreeg ik het voor elkaar om mijn wiel te slopen en kreeg het niet meer voor elkaar om terug te keren. Ik was wel in goed gezelschap, want ook ene ex-Tourwinnaar genaamd Floyd Landis kreeg na materiaalpech nooit meer de aansluiting met het peleton voor elkaar. Maar ja, daar ga ik natuurlijk niet helemaal voor naar California, dus ik was wel goed over de zeik. Gelukkig heb ik dat op zondag goedgemaakt, door daar in Californie 6de (van de rond de 100 starters) te worden in een andere wedstrijd. In een criterium 2 plaatsen achter de Amerikaanse U23-criteriumkampioen eindigen is toch niet slecht te noemen.
Verder heb ik mijn tijd daar vooral gevuld met bij Losak rondhangen en wat gechilled. Om eenieder ff jaloers te maken, het was daar 25-30 graden.
Daarna was het weer terug naar Knoxville waar ik nu alweer de laatste 1.5 maand voor de boeg heb. Helaas pindakaas dus, want ik zou het helemaal niet erg vinden om hier nog wat langer te mogen blijven hangen.
Fotos zijn weer hier te vinden:http://picasaweb.google.com/michaelvaneerd . Maar ik heb alleen nog Florida er opgezet...morgen of overmorgen komt de rest.. wss gooi ik in alle mappen nog een paar extra foto's die ik alleen op mijn Facebook had staan
-
03 April 2009 - 23:01
:
Owja..ik heb dit ff snel gefixed dus er zullen vast wel wat spelfouten instaan of schrale zinsconstructies...die haal ik er morgen wel uit. Dus niet daarover zeiken svp ;-) -
03 April 2009 - 23:09
:
Owja..ik heb dit ff snel gefixed dus er zullen vast wel wat spelfouten instaan of schrale zinsconstructies...die haal ik er morgen wel uit. Dus niet daarover zeiken svp ;-) -
04 April 2009 - 00:47
Wouter:
Mooi verhaaltje! I love college! -
04 April 2009 - 09:44
Lonneke:
Op die spelfouten let ik niet hoor, kan toch geen Nederlands meer ;)
Heel leuk om je update te lezen! -
04 April 2009 - 12:07
Niels:
Super om te lezen!
Wat betreft je prestaties. Je gaat van feest naar feest en wint ook nog een koers ook. Het zal door de grote hoeveelheden Jus komen, denk ik. Zware overdosis Vitamine C, als je het mij vraagt... :D
Ook mooi dat je nog samen met Landis hebt gereden, toch niet bepaald iets alledaags. Hoewel je bij iemand met een dermate hoge testosteronspiegel natuurlijk niet bepaald veilig bent ;)
Trouwens sowieso een vrij sterk bezette wedstrijd. Mannen als Day, Sutherland, Louder, Zirbel, Louder, Baldwin en Jacques-Maynes zijn niet bepaald pannenkoeken...
Veel plezier nog die laatste anderhalve maand! -
04 April 2009 - 12:54
Therris:
We begonnen je inderdaad al te missen. Zo erg zelfs dat we bij de afgelopen WAC een vraag over je hebben gesteld bij Jeffrey's Quiz... Wat die vraag was moet je Markus maar vragen. Ik wacht in ieder geval vol spanning op het filmpje dat je ons hebt beloofd voor de VS-avond ;-) -
04 April 2009 - 18:54
Guido:
Jahoor, hij schrijft weer! Goed om te lezen dat je nog leeft! ;)
-
05 April 2009 - 06:51
Knecht:
amai.. den zwalker kort in een kriterium... waar gaat dat heen???
nee gast, goed te horen dat je het naar je zin heb. We hebben nu uiteraard wel hoge verwachtingen van je in de baronie classic waar we flink moeten knechten voor jou ! ;) -
05 April 2009 - 10:45
Paul:
Lang leve Michaël! Mooie verhalen wederom! En gefeliciteerd natuurlijk met je overwinning!
Ik ben ondertussen erg benieuwd naar Californië, dat gaat helemaal goedkomen. Dus ik zeg: tot over een paar maandjes! -
05 April 2009 - 11:22
Erwin:
Hey Michaelus! Leuk weer wat over je avonturen te lezen. Straks ga je ons in Nederland nog leren stappen. ;-) Maar miste nog wel wat belangrijke informatie: Heb je nog wat gescharreld? :-) -
05 April 2009 - 19:06
Laurens:
Mich! Wederom, als al eerder vermeld is, goed wat van je te lezen :)
Mooie verhalen weer inderdaad! In alles is te proeven dat je het echt naar je zin hebt en dat doet mij goed!
Houd je taai en we zien elkaar waarschijnlijk in Augustus wel ergens :) Ik kijk er al naar uit! -
05 April 2009 - 22:00
Annelies:
Michael je leeft nog!! :D :P Mooi dat je het zo naar je zin hebt. Ben jaloers op springbreak! ;) Veel plezier nog de laatste 1,5 maand daar. Je doet vantevoren nog wel een update toch? :) -
06 April 2009 - 12:00
Jasper:
Tof verhaal weer!
Welke beroemde Amerikaanse bands heb je verder gezien? ;) N*E*R*D is op zich wel lachen lijkt me :)
Enne..idd..wat voor middelen zitten er verder in die jus van je (naast bergen Vitamine C) waardoor je ritten wint? Tips gehad van Landis? :P -
06 April 2009 - 14:34
Deborah:
Dat je er alweer 3,5 maand zit!! Dat gaat snel!!
Veel plezier verder met feesten, amerika ontdekken, fietsen en af en toe wat school!!
Hoe is het trouwens met je bochten techniek?? Lukt het daar een beetje of zijn het veel lange rechte stukken??
Groetjes Deborah -
06 April 2009 - 18:54
Lex:
Ik ben het eens met bovenstaande reacties :)
Tot over een paar maanden. -
07 April 2009 - 10:47
Winnie:
Ha Michael!
Leuk weer wat van je te lezen! De tijd gaat snel zeg! (Oh ja en wat Erwin vermeldt..) ik ben ook wel benieuwd naar die informatie! ;)
X -
15 April 2009 - 12:54
Dominique:
Tijd voor een nieuwe up-date!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
