Laatste helft New York

Zo net aangekomen in Tennessee en nu het hoofdstuk New York is afgesloten maar even een update.

Zoals jullie in mijn vorige update hebben kunnen lezen was het de eerste dagen echt gekkenhuis, maar na die drie dagen vol met drukte werd het daarna iets rustiger. Wouter en ik hebben vooral veel door New York rondgelopen en waren daar ’s avonds vaak zo naar de kloten van dat we het niet al te gek laat maakten. Al was het wel zo dat je vaak nog wat met mensen uit het hostel bleef lullen.

Maar na een paar dagen van puur versteld staan van alle drukte in New York went het verbazingwekkend snel en voel je je snel bijna local. Desalniettemin waren we daar natuurlijk om de toerist uit te hangen en dat hebben we dan ook gedaan…
-We hebben het Vrijheidsbeeld gezien (tip van de dag, mocht je ooit de verkeerde afslag van de snelweg nemen en zomaar opeens in New York belanden: Neem de gratis (jaja, we blijven Hollanders, Staten Island Ferry. Dat scheelt je een wachttijd voor het eiland zelf van 4 uur, terwijl je er toch een heel goed uitzicht op hebt.)

- Omdat ik mijn broek gesloopt had en dus een nieuwe moest hebben ging ik shoppen in Soho, terwijl Wouter van de gelegenheid gebruik maakte om even van me verlost te zijn en het tennisveld van het “US Open” ging checken. Uiteindelijk bleek hij daar James-Bond stylo illegaal te zijn binnen gesneaked en heb ik dus gelijk heel wat wilde avonturen gemist. Maar daardoor duurde het even voordat we elkaar weer troffen. Maar op wat voor een plek…onze hereniging vond plaats midden in the Bronx…jeweeeettoch, ff in touch komen met mijn innerlijke gangster. Daar hebben we zowel het “oude” als het in aanbouw zijnde nieuwe New York Yankees stadion bekeken (van buiten omdat die lijers ons er niet in wilden laten) en daarna midden in the hood bij een McDonalds gegeten. Verder hebben we natuurlijk nog wat in Central Park gechilled en wederom rond Times Square rondgehangen, daar is altijd wel wat te beleven, en hebben we de Brooklyn Bridge over gelopen (die iets langer was dan we hadden verwacht..). Maar zo zie je waar zinloos rondlopen goed voor is, want we hebben een perfect sluitende formule ontdekt...de verhouding Subway-McDonalds is 1:7 en Starbucks-McDonalds is 2:3. Zeer nuttige informatie natuurlijk..

En toen kwam al het moment waar we eigenlijk al een tijdje naar uitkeken: Nieuwjaar op Times Square. Het was echt geniaal, die dag was het echt stervenskoud (-8 graden) maar desalniettemin stonden de eerste dwazen daar al vanaf 14.00 te wachten in de kou..en dat zonder een mogelijkheid eten en drinken te kopen en zonder dat er ergens een wc in de buurt was.. Nadat we ’s middags even bij de United Nations waren geweest gingen Wouter en ik om 17.00 eens checken wat er daar te beleven was. Dat bleek nogal wat te zijn, want er stonden al honderdduizenden mensen, wat er uiteindelijk zelfs meer dan een miljoen werden.
Maar aangezien het echt te koud was waren we om 18.00 weer teruggegaan naar het hostel om daar de nieuwjaarsborrel bij te wonen. Na daar met een shitload aan Zwiters geluld te hebben, het hostel heette niet voor niets de Swiss Loft, gingen we van 21.00 tot 23.00 nog even slapen omdat er daarna voorlopig geen kans meer voor zouden hebben. Die 23.00 was trouwens niet helemaal de bedoeling, maar we versliepen ons natuurlijk weer..hadden we dus gewoon bijna Nieuwjaar gemist ;-)). Net voordat we wilden vertrekken kwam een nieuwkomer binnen, een Canadees genaamd Mehmet, met hem hebben we gelijk maar ff nieuwjaarsnacht gevierd.

Toen op naar Times Square met zijn drieeen waar het echt een dwaze boel was...maar door de rechte straten hadden we, ondanks dat we er uiteindelijk bijna 2 km vandaan stonden, nog best een redelijk zicht op de fameuze “dropping of the ball", het Mekkah van de Amerikanen.
Die bal zelf is trouwens maar een schraal gebeuren, maar de hele sfeer daar was echt geniaal. Daarna een Irish pub ingedoken waar 2 Zwitsers zouden moeten zitten met wie we hadden afgesproken, maar die hebben we nooit meer gevonden :-P Om 4.30 waren we weer terug bij ons hostel met een zooi pizza, die we vanwege slapende kamergenoten in de gang op hebben moeten eten…daarbij hadden we mooie achtergrondmuziek in de vorm van een raar soort SM-orgie die een verdieping hoger aan de gang was. Maar ook gezelligheid heeft zijn tijd en dus moest ik richting het vliegveld gaan. Dit stukje typ ik nu dan ook vanaf de hotelkamer in Knoxville waar Wouter en ik een nachtje moeten blijven totdat we in onze kamer kunnen. Tot nu toe is het vooral nog ff wennen aan de rust vergeleken met NY maar dat zal wel wennen… vanaf morgen begint de introductie dus dat zal wel weer dolle pret worden.

Het neemt zo onderhand inderdaad een beetje “mijn lief dagboek”-achtige vormen aan..maar ik schrijf dit (naast natuurlijk om jullie op de hoogte te houden) ook om dit later nog eens terug te lezen, want de meesten van jullie weten wel dat ik het geheugen van een Alzheimerpatient heb…Dus in zoverre is het ook een soort dagboek (al ga ik dit echt niet elke 3 dagen updaten ;-), maar mocht je het niet boeiend vinden dan lees je het maar niet ;-)